Nohə oxumağın növləri

1. Mübah və xoşagələn (məmduh) nohə: Səsi həzinləşdirib sözləri yaxşı və kədərli tələffüz etmək. Həzrət Zəhra (s) atasının vəfatı zamanı belə buyurmuşdur:

"يا أَبَتَاهُ! مَنْ رَبَّه أَدْناهُ! يا أَبَتَاهُ! اِلىَ جبرئيلَ أَنْعاه أَجَابَ رَبّاً دَعَاه[1]"

“Atacan! Xoş halına ki, Allaha yaxınlaşdın, Cəbrayılın yanında özünə yer və məkan seçdin, Pərvərdigarının dəvətinə ləbbeyk dedin”.

2. Haram və bəyənilməyən (məzmum) nohələr: Adamların bir-birinin əlinə vurub fəryad etməsi, pis sözlər deyib köynək yaxası cırmaq, üz-gözü cırmaqlamaq və nohə oxumağı özünə peşə seçməkdir. Peyğəmbər nohə oxumağı özünə peşə seçən qadınlar barəsində buyurur: “Onlar tövbə etməsələr Cəhənnəm əhlinin xüsusi libasında Qiyamətə daxil olacaqlar”.

Təzəkkür: Vahabilər tamamilə İslamda matəmi təsdiqləyən tarixi-rəvayi dəlillərə qarşı özlərini görməməzliyə vurur, yəhudi bir qadın üçün bir dəstə qadının ağlamaları barəsində hədisi örnək gətirirlər:

“Allah rəsulu (s) bir məhəllədən keçərkən bir yəhudi ailəsinin vəfat etmiş qadın üçün ağladığını gördü. Buyurdu: Onlar ölünün qəbirdə əzab çəkdiyi zaman ağlayırlar”.[2]

Bu rəvayət yəhudi qadın barəsində olduğuna görə müsəlmanlara aidiyyəti yoxdur. Demək lazımdır ki, o qadına əzab edilirdisə, onun nəinki ailəsinin onun məzarı üstündə ağladığı üçün, pis davranış, rəftar və xasiyyətinə görə idi. Nəticədə, Peyğəmbərin (s) sözünün məfhumu vahabilərin söylədiklərindən başqa bir şeydir.

Vahabilərin bəhanə gətirdikləri rəvayətlərdən biri də budur:

“Ömər zərbə aldığı zaman onun qulamı:

"وا أَخاه! وا صاحباه!"